Me and my husband Sherwin.It was taken last December 1, 2008.
That was my Mama's 61st birthday.
I like to pout on pictures.
I don't know why. Maybe it's a habit.
I am such a busy person these past few days and lately, I could not find even a time to finish the Chapter 1 of Princess in Havaianas and also to post on my blog. I have to finish our homework in Nat Sci (My classmates said that it's really, really long!) and to finish the first draft in our research paper for our English class. Can anybody help me how to construct a Theoretical framework and a conceptual framework in a research paper? I'll be waiting for your answers, thanks.
Sisimplehan ko muna ang post ko ngayon, kase nga medyo tinatamad ako mag-palit pali ng kulay chuba na yan. At pansin niyo, nagtatagalog ako? Haha. Para naman maiba. Nakakadugo kase ng ilong kung puro English na lang lagi ilalagay ko dito. Tagalog naman dahil ako'y isang Pilipino.
Etong post na ito ay magsasawa kayo dahil puro sa asawa ko lang naman ang ilalagay ko dito!
Eto ang istorya kung paano kami nagkakilala at kung paano 'din naging kami:
Dear Ate Charo,
Itago ninyo na lang po ako sa pangngalang Chazzel Soriano. Nakatira ako sa bayan ng Kawit, Cavite at ako po ay isang college student sa St. Dominic College of Arts and Sciences.
Dalawang taon na ang nakakaraan simula ng makilala ko si Sherwin Victa. Ahead siya sa akin ng isang taon kaya third year na siya noong nakilala ko siya. Second year ako nung talagang nakilala ko siya at alam ko na 'din ang kanyang pangngalan. Pero hindi naman kami acquaintances. We're just schoolmates kasi we never really say 'Hi' to each other. Suki siya ng Guidance Counselor namin dahil lagi siya nasususpend dahil sa mga kalokohan na pinagagagawa niya.
Lagi siyang nagka-cutting, nagvavandal, nasasangkot sa mga away at higit sa lahat, nagyosi sa loob ng campus namin. So he has this bad boy reputation at masamang impression para sa akin.
Nayayabangan pa ako sa kanya dati at medyo curious na 'din pero ni wala akong naramdamang crush sa kanya.
Hindi naman kase siya kaguwapuhan, Ate Charo. Ni hindi nga siya crush ng bayan. Ni wala nga siyang appeal para mafall in love ako sa kanya at hindi din siya matalino para mabighani ako sa kanya.
Crush siya ng pinsan kong si Sheena. Niloloko ko pa noon si Sheena dahil noong kami'y nagsisimbang gabi, kinikilig siya kay Sherwin dahil si Sherwin ay isang sakristan. Sabi ko kay Sheena na, "Wala kang taste. Mukha naman siyang clown."
Pero hindi ko akalain na kakainin ko lahat ng sinabi ko.
Noong nag-third year high school ako...
Nahiligan ko ang pagtugtog na gitara. Natatandaan ko, grade 4 pa lang ako noon at gusto ko na bumuo ng banda. Hook na hook ako doon sa movie na School of Rock at nag-start ako makinig ng mga Led Zeppelin, Black Sabbath, The Sex Pistols at The Ramones.
Kapanahunan 'din iyon ng mga ka-emohan ng Pilipinas.
At siyempre, isa na si Sherwin sa mga emo ng aming school. Ang tropa niya ay laging tumatambay sa Green Frog, isang Grocery Store na malapit lang sa school namin. Lahat kase ng tropa niya ay rakista at skaters.
Napansin ko si Sherwin noong nakikita ko siyang nagiiskate sa patio ng simbahan sa labas lang ng aming school. Taas kilay ako dahil sinabi ko sa sarili ko na si Sherwin ay isang poser.
So ayun...
Dumaan ang mga araw at nakikita ko na si Sherwin, kasama lagi ang kanyang best friend na si Jesus ay laging nakatingin sa akin. May crush akong iba noon at that time. Kaya hindi ko na lang sila pinapansin. Akala ko pa noong una, si Jesus ang may interest sa akin dahil siya ang kumuha ng number ko.
Pero nagkamali pala ako. Si Sherwin pala talaga ang may gusto sa akin. I really used to hate that guy kaya sa school, kapag nagha-hi silang dalawa sa akin ay gumagawa ako ng paraan para iwasan sila. Nahihiya kase ako dahil napakadaming estudyante ang nakakakita.
Parang nalaman tuloy ng lahat ng mga kabatch namin, kabatch nila (Fourth year na noon si Sherwin) at mga kabatch na nakababata sa amin.
Nanligaw siya sa akin formally noong fiesta dito sa Kawit. That was July 22, 2006. Nagpunta sina Sherwin at Jesus sa bahay namin. Noong una, ayoko pa sila papasukin dahil wala naman akong sasabihin sa kanila.
Isa pa, baka sabihin ng Mama ko ay adik sila. Nakaall-black ba naman, ang kakapal ng mga eyeliner, emo na emo yung buhok at kabaong ba 'yung bag. Pero wala akong nagawa nung umambon. Nasa labas sila ng bahay namin at dahil kargo ko pa kung magkasakit sila, pinapasok ko na tuloy sila.
Kinagabihan, magkatext kami ni Sherwin hanggang alas-tres na madaling araw. Doon, marami akong nalaman tungkol sa kanya.
July 23...
Nasa higaan ako noon at yakap-yakap ko ang bear ko na malaki na kulay pink. Parang bigla kong namiss si Sherwin. Parang gusto ko siyang yakapin. Parang gusto ko siyang halikan.
Naiinlove na ata ako sa kanya pero I never really want to be sure of my feelings because I've been heartbroken so many times and I don't want it to happen again.
Iniisip ko, baka pinagtitripan lang ako ni Sherwin... na baka may girlfriend talaga siya, or hindi siya seryoso talaga sa akin.
Iniisip ko din na infatuation lamang itong feelings ko para sa kanya and that it will be gone away in just a week.
Naghintay ako ng week pero everyday, mas lalong tumitindi pa yung pagmamahal ko sa kanya.
Inamin ko na din sa mga tropa ko na gusto ko na siya pero hindi ko muna siya sasagutin.
That time kase, yung tropa namin ay may agreement na 'No boyfriend for 6 months'. Hayaan munang manligaw yung mga manliligaw for 6 months. Ang due date ni Sherwin ay December.
Pero hindi ko alam kung matatagalan ko ang ganoong paghihintay na maging kami - o kung matatagalan 'din niya.
Inamin sa akin ni Phylicia, my friend, na may boyfriend na siya. July 23 naging sila. Pero she asked me na isikreto lang ito sa tropa and of course, I've made my promise.
Sinabi niya na kung gusto ko 'daw si Sherwin ay sagutin ko na. Sinabi ko na sasagutin ko si Sherwin after ng recollection namin, which is September 23. Pero hindi ko na ata matatagalan 'yon so I decided to tell Icia na baka maurong yung date ng pagsagot ko sa kanya so I said sasagutin ko si Sherwin ng August 23.
You know what? Call me malandi pero kahit nanliligaw pa lang sa akin si Sherwin ay naghoholding hands na kami.
Ang pinakamemorable na first holding hands namin ay noong August 5, 2006. Sa likod pa iyon ng bus.
Binigyan ko siya ng Swatch na relo. Vintage pa iyon. At doon, nauwi sa paghoholding hands. Lalong tumindi yung nararamdaman ko sa kanya after ng holding hands na iyon, Ate Charo.
August 17...
That was our exams.
Ugali ng tropa na pumunta sa bahay namin kada tapos ng exams just to relax and unwind.
Ayun, pumunta sila sa bahay namin and kasama siyempre si Sherwin and Arglo, my friend Erika's boyfriend.
Kami kase ni Sherwin, pag magkatext ay lagi niyang tinatanong kung kailan ko siya mamahalin. I always wanted to say to him na 'Mahal na kita', pero I think I don't have any guts pa.
Pero I feel like this day, eto na yung day na sasagutin ko na siya. Magkatabi kami noon ni Sherwin sa terrace namin at humingi ako sa kanya ng papel. Sinulat ko doon, di'ba may tinatanong ka sa akin?. Sinagot niya iyon, Na kung kelan mo ako mamahalin?. Sinagot ko naman ay isang malaking OO. Meaning, kami na noon pero hindi pa 'rin niya magets.
My pakielamera ex-friend Dana get the paper on my hands para basahin and since na ayokong malaman nila na sasagutin ko na si Sherwin, kinuha ko iyon sa kanila at pati si Sherwin ay kinuha 'din ang papel sa kanila. Pero badtrip nga lang, dahil noong tumayo si Sherwin para kuhanin yung papel ay nauntog niya ako sa mata - at PRESTO! Nagkabukol ako sa mata resulting into a black eye.
Hindi ko tuloy siya nasagot after that.
August 18...
Second day of our exams.
After exams, the tropa will head naman to Jemay's pad in Noveleta. Sherwin was there. Magkatabi kami sa pinakaunang upuan ng bus. Tapos, while nasa biyahe kami, I asked him if he has a ballpen. Naghalungkat siya sa bag niya and pentel pen lang ang meron.
I said to him, "Di'ba tinatanong mo ako lagi kung kelan kita mamahalin?"
Kinuha ko ang kamay niya at sinulat ko na "Pde na."
Tinatanong niya, "Ano to?".
Sinabi ko sa kanya na kami na...
At iyan ang istorya kung paano naging kami.
Sa two years and 5 months ng pagsasama namin, marami kaming mga pinagdaanan na ups and downs. Hindi ko akalain talaga na magtatagal kami ng ganito. Having a bad boy boyfriend is not easy. Madalas siya masasangkot sa mga away. Pero dahil mahal na mahal ko siya and I'm willing to do everything and anything just for him, ayun, napagbago ko siya. Naging masipag siya mag-aral, gusto niya magshoulder lahat ng responsibilities, naging mabait na anak, President na siya ng class and most of all, he's a good influence to every teenagers of today.
Masasabi kong napakasuwerte ko na magkaroon ako ng isang katulad ni Sherwin sa buhay ko. Habang tinatype ko 'to, medyo masakit na ang mata ko dahil ilang oras 'din ako babad sa computer pero okay lang, para naman sa Asawa ko 'to eh.
Masasabi ko lang na I'm just so lucky to be in-love and alive!
Mahal na mahal ko talaga si Sherwin Mojica Victa!
Nagmamahal,
Chazzel
TITLE: PAPEL
:D
Sisimplehan ko muna ang post ko ngayon, kase nga medyo tinatamad ako mag-palit pali ng kulay chuba na yan. At pansin niyo, nagtatagalog ako? Haha. Para naman maiba. Nakakadugo kase ng ilong kung puro English na lang lagi ilalagay ko dito. Tagalog naman dahil ako'y isang Pilipino.
Etong post na ito ay magsasawa kayo dahil puro sa asawa ko lang naman ang ilalagay ko dito!
Eto ang istorya kung paano kami nagkakilala at kung paano 'din naging kami:
Dear Ate Charo,
Itago ninyo na lang po ako sa pangngalang Chazzel Soriano. Nakatira ako sa bayan ng Kawit, Cavite at ako po ay isang college student sa St. Dominic College of Arts and Sciences.
Dalawang taon na ang nakakaraan simula ng makilala ko si Sherwin Victa. Ahead siya sa akin ng isang taon kaya third year na siya noong nakilala ko siya. Second year ako nung talagang nakilala ko siya at alam ko na 'din ang kanyang pangngalan. Pero hindi naman kami acquaintances. We're just schoolmates kasi we never really say 'Hi' to each other. Suki siya ng Guidance Counselor namin dahil lagi siya nasususpend dahil sa mga kalokohan na pinagagagawa niya.
Lagi siyang nagka-cutting, nagvavandal, nasasangkot sa mga away at higit sa lahat, nagyosi sa loob ng campus namin. So he has this bad boy reputation at masamang impression para sa akin.
Nayayabangan pa ako sa kanya dati at medyo curious na 'din pero ni wala akong naramdamang crush sa kanya.
Hindi naman kase siya kaguwapuhan, Ate Charo. Ni hindi nga siya crush ng bayan. Ni wala nga siyang appeal para mafall in love ako sa kanya at hindi din siya matalino para mabighani ako sa kanya.
Crush siya ng pinsan kong si Sheena. Niloloko ko pa noon si Sheena dahil noong kami'y nagsisimbang gabi, kinikilig siya kay Sherwin dahil si Sherwin ay isang sakristan. Sabi ko kay Sheena na, "Wala kang taste. Mukha naman siyang clown."
Pero hindi ko akalain na kakainin ko lahat ng sinabi ko.
Noong nag-third year high school ako...
Nahiligan ko ang pagtugtog na gitara. Natatandaan ko, grade 4 pa lang ako noon at gusto ko na bumuo ng banda. Hook na hook ako doon sa movie na School of Rock at nag-start ako makinig ng mga Led Zeppelin, Black Sabbath, The Sex Pistols at The Ramones.
Kapanahunan 'din iyon ng mga ka-emohan ng Pilipinas.
At siyempre, isa na si Sherwin sa mga emo ng aming school. Ang tropa niya ay laging tumatambay sa Green Frog, isang Grocery Store na malapit lang sa school namin. Lahat kase ng tropa niya ay rakista at skaters.
Napansin ko si Sherwin noong nakikita ko siyang nagiiskate sa patio ng simbahan sa labas lang ng aming school. Taas kilay ako dahil sinabi ko sa sarili ko na si Sherwin ay isang poser.
So ayun...
Dumaan ang mga araw at nakikita ko na si Sherwin, kasama lagi ang kanyang best friend na si Jesus ay laging nakatingin sa akin. May crush akong iba noon at that time. Kaya hindi ko na lang sila pinapansin. Akala ko pa noong una, si Jesus ang may interest sa akin dahil siya ang kumuha ng number ko.
Pero nagkamali pala ako. Si Sherwin pala talaga ang may gusto sa akin. I really used to hate that guy kaya sa school, kapag nagha-hi silang dalawa sa akin ay gumagawa ako ng paraan para iwasan sila. Nahihiya kase ako dahil napakadaming estudyante ang nakakakita.
Parang nalaman tuloy ng lahat ng mga kabatch namin, kabatch nila (Fourth year na noon si Sherwin) at mga kabatch na nakababata sa amin.
Nanligaw siya sa akin formally noong fiesta dito sa Kawit. That was July 22, 2006. Nagpunta sina Sherwin at Jesus sa bahay namin. Noong una, ayoko pa sila papasukin dahil wala naman akong sasabihin sa kanila.
Isa pa, baka sabihin ng Mama ko ay adik sila. Nakaall-black ba naman, ang kakapal ng mga eyeliner, emo na emo yung buhok at kabaong ba 'yung bag. Pero wala akong nagawa nung umambon. Nasa labas sila ng bahay namin at dahil kargo ko pa kung magkasakit sila, pinapasok ko na tuloy sila.
Kinagabihan, magkatext kami ni Sherwin hanggang alas-tres na madaling araw. Doon, marami akong nalaman tungkol sa kanya.
July 23...
Nasa higaan ako noon at yakap-yakap ko ang bear ko na malaki na kulay pink. Parang bigla kong namiss si Sherwin. Parang gusto ko siyang yakapin. Parang gusto ko siyang halikan.
Naiinlove na ata ako sa kanya pero I never really want to be sure of my feelings because I've been heartbroken so many times and I don't want it to happen again.
Iniisip ko, baka pinagtitripan lang ako ni Sherwin... na baka may girlfriend talaga siya, or hindi siya seryoso talaga sa akin.
Iniisip ko din na infatuation lamang itong feelings ko para sa kanya and that it will be gone away in just a week.
Naghintay ako ng week pero everyday, mas lalong tumitindi pa yung pagmamahal ko sa kanya.
Inamin ko na din sa mga tropa ko na gusto ko na siya pero hindi ko muna siya sasagutin.
That time kase, yung tropa namin ay may agreement na 'No boyfriend for 6 months'. Hayaan munang manligaw yung mga manliligaw for 6 months. Ang due date ni Sherwin ay December.
Pero hindi ko alam kung matatagalan ko ang ganoong paghihintay na maging kami - o kung matatagalan 'din niya.
Inamin sa akin ni Phylicia, my friend, na may boyfriend na siya. July 23 naging sila. Pero she asked me na isikreto lang ito sa tropa and of course, I've made my promise.
Sinabi niya na kung gusto ko 'daw si Sherwin ay sagutin ko na. Sinabi ko na sasagutin ko si Sherwin after ng recollection namin, which is September 23. Pero hindi ko na ata matatagalan 'yon so I decided to tell Icia na baka maurong yung date ng pagsagot ko sa kanya so I said sasagutin ko si Sherwin ng August 23.
You know what? Call me malandi pero kahit nanliligaw pa lang sa akin si Sherwin ay naghoholding hands na kami.
Ang pinakamemorable na first holding hands namin ay noong August 5, 2006. Sa likod pa iyon ng bus.
Binigyan ko siya ng Swatch na relo. Vintage pa iyon. At doon, nauwi sa paghoholding hands. Lalong tumindi yung nararamdaman ko sa kanya after ng holding hands na iyon, Ate Charo.
August 17...
That was our exams.
Ugali ng tropa na pumunta sa bahay namin kada tapos ng exams just to relax and unwind.
Ayun, pumunta sila sa bahay namin and kasama siyempre si Sherwin and Arglo, my friend Erika's boyfriend.
Kami kase ni Sherwin, pag magkatext ay lagi niyang tinatanong kung kailan ko siya mamahalin. I always wanted to say to him na 'Mahal na kita', pero I think I don't have any guts pa.
Pero I feel like this day, eto na yung day na sasagutin ko na siya. Magkatabi kami noon ni Sherwin sa terrace namin at humingi ako sa kanya ng papel. Sinulat ko doon, di'ba may tinatanong ka sa akin?. Sinagot niya iyon, Na kung kelan mo ako mamahalin?. Sinagot ko naman ay isang malaking OO. Meaning, kami na noon pero hindi pa 'rin niya magets.
My pakielamera ex-friend Dana get the paper on my hands para basahin and since na ayokong malaman nila na sasagutin ko na si Sherwin, kinuha ko iyon sa kanila at pati si Sherwin ay kinuha 'din ang papel sa kanila. Pero badtrip nga lang, dahil noong tumayo si Sherwin para kuhanin yung papel ay nauntog niya ako sa mata - at PRESTO! Nagkabukol ako sa mata resulting into a black eye.
Hindi ko tuloy siya nasagot after that.
August 18...
Second day of our exams.
After exams, the tropa will head naman to Jemay's pad in Noveleta. Sherwin was there. Magkatabi kami sa pinakaunang upuan ng bus. Tapos, while nasa biyahe kami, I asked him if he has a ballpen. Naghalungkat siya sa bag niya and pentel pen lang ang meron.
I said to him, "Di'ba tinatanong mo ako lagi kung kelan kita mamahalin?"
Kinuha ko ang kamay niya at sinulat ko na "Pde na."
Tinatanong niya, "Ano to?".
Sinabi ko sa kanya na kami na...
At iyan ang istorya kung paano naging kami.
Sa two years and 5 months ng pagsasama namin, marami kaming mga pinagdaanan na ups and downs. Hindi ko akalain talaga na magtatagal kami ng ganito. Having a bad boy boyfriend is not easy. Madalas siya masasangkot sa mga away. Pero dahil mahal na mahal ko siya and I'm willing to do everything and anything just for him, ayun, napagbago ko siya. Naging masipag siya mag-aral, gusto niya magshoulder lahat ng responsibilities, naging mabait na anak, President na siya ng class and most of all, he's a good influence to every teenagers of today.
Masasabi kong napakasuwerte ko na magkaroon ako ng isang katulad ni Sherwin sa buhay ko. Habang tinatype ko 'to, medyo masakit na ang mata ko dahil ilang oras 'din ako babad sa computer pero okay lang, para naman sa Asawa ko 'to eh.
Masasabi ko lang na I'm just so lucky to be in-love and alive!
Mahal na mahal ko talaga si Sherwin Mojica Victa!
Nagmamahal,
Chazzel
TITLE: PAPEL
:D
.jpg)
